TAM ON iKiDEN! (Part 3): ikisi de yanımıza doğru koşar adımlarla geldiler. Kız ilk olarak benimle ve sonra Atakan'la el sıkıştı. Aynı şekilde adam da bu sırayla el sıkıştı bizimle. Kızın adı Burcu, adamın ki ise Mete idi. Bizde onlara adımızı söyledikten sonra bize bir sığınıkları olduğu ve 4 kişi olursak daha güçlü olacağımızı söylediler. Bizde memnuniyetle kabul ettik. Etrafta insan yiyenler görünmüyordu. Yine de tetikteydik. Burcu'yla sohbet ediyorduk yolda.
BURCU: Annem ve babamı insan yiyenler öldürdü. Mete amca ile yolda karşılaştık. Onun kimsesi yokmuş.
BEN: Benimde sadece Atakan'ım var. Ailem şu an izmir'de. Bir planım var ve sığınakta bunu konuşmamız gerek.
dedim hepsine bakarak. Mete ve Burcu tamam dediler ve sığınağa gittik. Sığınak aslında fena değildi. Etrafta demirler çevriliydi. insan yiyenlerin burdan geçmesine imkan yoktu. Sığınağa geçtikten sonra oturduk. Bize çay ikram ettiler. Açıkçası çok iyi gelmişti çay. Onlarla oturdum ve planımı anlatmaya başladım.
BEN: Şimdi beni iyi dinleyin. Benim babam eskiden üst rütbeli bir askerdi ve askerliğini izmir'de yapmıştı. Olaylar patlak vermeden önce babam beni aradı ve izmir ve bir sığınak ve birçok askerin olduğu oraya ulaşabilirsek çok daha rahat olacağımızı söyledi. Şimdi benim planım şu: Şuan istanbuldayız ve izmir'le arası 480KM. Yaklaşık altı buçuk saate denk geliyor. Bu yüzden hemen yola çıkmamız çok gereksiz olur. Bize araba/benzin/yolluk yiyecek/yolluk su/tıbbı malzeme lazım. Zaten araba ve benzinsiz yola çıkamayız. Diğerleri olmadan da büyük sıkıntı çekeriz. Bu yüzden birkaç gün burda sığınacak gerekli şeyleri bulup öyle yola çıkacağız.
METE: Aslında harika bir plan bu. Kurşunum bolca var bugün aksilik oldu yedekleri yanıma almayı unutmuşum. Talim yapabiliriz yani.
Bu çok iyi bir haberdi. Talim en önemlisiydi. Hepsi içeri girip dinlendiler. Bende ses çıkmasın diye susturucumu takıp talim yapmaya başladım. Aradan birkaç saat geçti ve arkamdan ince ve güzel bir ses TAM ONiKiDEN! dedi. Burcu'ydu bu.
BURCU: iyice alıştın ha silah kullanmaya?
BEN: Yapıyoruz birşeyler işte.
O anda burcu yanıma yaklaştı ve sarıldı. Ağlamaya başladı. Onu anlıyordum. Ailesini kaybetmişti ve artık kimsesi yoktu bu yüzden çökmüştü. Sarı saçlarını fark ettirmeden kokluyor ve bende ona sığınıyordum. Yere oturduk ve hayatlarımızdan söz ettik. Hemen hemen 1 saat de sohbet ettikten sonra,
BEN: içeri geçelim. Olur mu?
BURCU: Peki.
içeri geçtik. Güvenlik açısından tek bir oda kullanıyorduk ve yataklar yan yanaydı. Atakan ve Mete uyuyordu. Burcu da bana iyi geceler dedikten sonra ikimizde yatağımıza yaktık. Ailemi düşünükten sonra uykuya daldım. Yarın acaba bizi neler bekliyordu?