O an ki ruh halimi bir bilseniz. Eski bahar olucak umuduyla kabul ettim isteğini.Çevrimiçiydi zaten hemen mesaj attı. Neden arkadaşlıktan çıkarıp, konuşmak istememe sebebimi sordu.Ben de sen değiştin, başta kendi arkadaşlarını ve beni unuttun.Bu yetmez mi diye bi soru yönelttim. Dediklerimi reddetti.Öyle birşeyin olmadığını söyledi.Ben de okulda yüzümüze bakmıyordun ya ona ne demeli diye çıkıştım sert bir dille. Onları da kabul etmedi. Sanki herşey cok kolaydı yap yap sonra kabullenme.

Ertesi gün haftasonuna denk geliyordu buluşmak istediğini söyledi. Yüzyüze daha iyi olacağını belirtti. Kabul ettim. Sonra da başka mesaj atmadık birbirimize. Bilmiyorum hiçbir şekilde yanımda yer almasına izin vermek istemiyordum.Ama seviyordum da o ne olacak ? Birşeyler düşünecektim artık.

Bu olayları kereme anlatınca o da kesinlikle taviz vermememi istedi.Yol ver gitsin sana kız mı yok dedi.Yok tabi dedim. Benide kendi bulmuştu, başka da kim bulur beni dedim kereme.Öyle düşünme sen şimdi yarına odaklan diyerek teselli etti. Moralim çok bozuktu. Değer verdiğiniz bir insan ansızın sizi değersiz kılabiliyor. Allah kimseye böyle bi insanla karşı karşıya getirmesin