Hulusi Akar Konuşuyor, Dünya Basını, Komutanımızı can kulağıyla dinliyordu. Zira Suriye'de kaderimiz bu gün belli olacaktı!

HULUSi AKAR KONUŞUYOR :

“ Değerli halkımız ve basın mensupları, Silahlı kuvvetlerimiz Deyr Ez-Zor’u ELE GEÇiRMiŞ BULUNMAKTADIR ! Suriye’nin bu kenti artık kontrolümüz altındadır! Şanlı Türk Askeri, başarılarla dolu tarihine, bir başarı daha eklemiş ve yenilmez olduğunu birkez daha kanıtlamıştır!

Halkmızın hiç kuşkusu olmasın, onların güvenlikleri ve devletimizin ayakta kalması için Türk Silahlı Kuvvetleri gece gündüz demeden çalışmaya devam etmektedir !

Yaklaşık 4 gündür süren çatışmalar artık, nokta operasyonlarına dönüşmüş, kentin stratejik noktalarında ise güvenlik tam anlamıyla sağlanmıştır!

Bu süreçte Silahlı Kuvvetlerimiz 6,200 şehit vermiştir.. Terörist Kahpelerin zaiyatı ise yaklaşık 48.000 dir. Silahlı Kuvvetlerimiz tarih yazmıştır! Ölen askerlermize Allah’tan rahmet diliyor, ailelerine başsağılı ve sabır diliyorum.
Operasyonlar devam edecek, kırsalda kalan yaklaşık 2000 kadar terörist daha etkisiz hale getirilecektir.
VATAN SAĞOLSUN.” Hulusi Akar konuşmasını sonlandırıyordu... Ve hızlıca kameralar karşısından uzaklaşıyordu. Kim bilir, belkide koskoca GENELKURMAY bile bu zor konuşmadan sonra göz yaşlarını daha fazla tutamamıştı ve hızlıca terketmişti orayı...

6200 vatan evladı şehit düşmüştü. Ülkenin gırtlağı acıyor, gözlerinden damlalar bir bir akıyordu adeta...

Hani Şehit cenazesinde, tabutu sırtlayan askerler ağlamamak için tüm gücü ile gırtlağını sıkar, gözleri dolar, gözlerini kırpmamaya çalışırdı ya... Aynen o durumdaydı işte tüm ülke...

Bayrak uğrunda feda edilen canların Cenazeleri Türkiye’ye doğru yola çıkmıştı.

Ülke artık yorulmuştu, bitmeliydi artık bu acı haberler, Vatan bunu haketmiyordu... Ama sonuna kadar emindi ülke; o askerler gözünü kırpmadan vatan için savaşmış, Kelime-i Şehadet’i ederken gülümsemişti...