Durağa doğru yürürken artık bahar ile ne kadar ilerledigimizi farkettim. ikimizde utanmıyor ve 2 dost gibi sohbet edebiliyorduk. Bunlar güzel şeylerdir lise zamanlarında bi çocuk için.Bu düşüncelerden sonra bahara doğru bakıp "iyi ki arkadaşlık isteği yollamışsın" dedim.O da iyi ki sende kabul etmişsin dedi her ne kadar geç olsa da.

Madem dedi senden bir hatıra olarak şiir kitabi geldi, ver kitabı dedi ve çantasından bir kalem alarak kitabın önyüzüne adını yazıp birbirimizi ne olursa olsun unutmayalım diye not düştü. Artık o kitabın değeri dolar gibi yükselmişti benim gözümde.Ben şaşkınlık içerisindeyken aynısını kendi şiir kitabına yapmamı istedi ve yaptım da.Otobüs durağına gelip otobüsünün gelmesini beklerken de bu şiir kitaplarını kaybetmemiz gerektiğini söyledi bahar.O sıra kitaplar bizden bir parça ve bu parçalarımızı birbirimize emanet ediyoruz unutma dedi. Valla samimi olucak olursan böyle garip sözleri saçma gelmişti sonuçta sadece kitabi okurum böyle ona bi anlam yüklemem deli aşık gibi ama onu bozmamak için seve seve saklayacağım bu kitabı diyerek gülümsedim. Belki de ben saçma düşünüyordum bilemezdim.

Otobusu ilerden geliyordu bunu farkedince bana dönüp hafifçe sarılıp normal resmi insanlar gibi yanağıma öpücük kondurdu. Anlam yüklemek yanlış olurdu.Ama epeyce kızarmıştı yanakları. Otobüsü gelip binip gitmişti. Ardından bende 5 10 dakika kadar kendi otobüsümü bekleyerek eve yol aldım.