Ne anladıysan o uzatma dedim.Bu sefer başladı ben ayrılmak istiyorum demeye.Dur bile demedim.Sen hayatımda gördüğüm en büyük nankörsün kızım dedim. Benim karşıma çıkma, arama Allah canımı alsın çok kötü şeyler olur gibtir git dedim.

Ben hastalığımla boğuşurken neyin ne olacağını anlamaya çalışırken bir süre boyunca eve tıkıldım. Spora başladım, fitness yapmaya başladım. Allah'a şükür hastalığımı da ilaç tedavisiyle atlattım.

Zamanında yüzüme bakmayan kızlara şimdi ben mesajlarına cevap vermiyorum. Aşırı kinci oldum. Kızlara olan güvenim kalmadı. Aksine nefret duymaya başladım.Bu sırada ailem de kızla hala beraber olduğumu sanıyorlardı. Onlar sormadan da ben söyledim adını bile anmayın artık dedim.

Yaklaşık 3-4 ay oldu beyler ve ben hala aynıyım. Hala nefret ediyorum kızlardan. Yaklaşık 2 hafta önce arabayla gezerken onu başkasıyla kol kola gördüm lan. Arabayı üstlerine süresim geldi amk.Çektim gittim, kimse içimdeki fırtınaları bilmiyor. Kaç gece ağlamamak için kendimi tuttum bilmiyorum.

Boşluktayım kısaca, burada ki o boşvermişlik hissi daha fazla. Burada kendimi iyi hissediyorum.O yüzden de buradayım, kafamı dağıtmak için en güçlü yer burası.

Neyse okuyanlara teşekkür ediyorum. Soracağınız şeyler varsa sorabilirsiniz beyler.Çok sağolun iyi geldi yazmak anlatmak var olun.