Kız evden çıktı tramvay durağının zıttı yöne yürümeye başladı. O zütü zütdükçe sakinleşiyorum ama benden başkalarının ellediğini ve daha ileri gittiğini düşününce deliriyorum. Kendimi gavat gibi hissediyordum ve bu konuda hiç bir şey yapamamak çok koyuyordu. 15 dakika kadar yürüme mesafesini geçtikten sonra sahile vardık ve beklemeye başladı. Bu sırada telefonundanda kopmuyor sürekli mesaj. 5-10 dakika geçti geçmedi parlak kırmızı cabrio bi mini cooper kızın önünde durdu. Şöför indi kıza sarıldı. Yok böyle bi sarılma. insan sarılırken belinden omzundan her neyse sarılır. Bu hayvanoğlu hayvan kolları çapraz şekilde sarıp (bi kol kızın koltuk altından, diğeri omzunun üstünden geçip) bir eli tam popo çatalında kalacak şekilde sarılarak kendine çekti. Utanmasa sokak ortasında gibecek kızı. Kapıyı açtı çocuk ve binip gittiler. Param olsa takdiye biner takip ederfim ama ne param vardı nede takip etsem sanki ne tak yiyeceğim ki? Kız bariz şekilde yollu. Ya gururumu kenara bırakıp kızı gibmek için ayarlamaya çalışıcam ya da gururumla gidip mevzu çıkartıcam. Ben ikisini de seçmedim. Gururumla kenara çekilmeyi, platonikliği bitirmeyi kafama koydum artık. O mini cooperlı bin kızı gibine bastırdığı anda bir şeyler kopmuştu.

O günden sonra 3 gün okula gitmedim. Evde hasta numarası yaptım. Hafta sonu ile beraber bayaa yattım. Akşamları bir bahaneyle dışarı çıkıp arkadaşlarla takılıyorum. Sonra eve dönüyorum hasta rolüne devam. Okula gitmemek bana iyi gelmiş olacak ki artık çokta kafama takmamaya başlamıştım.

Pazartesi okula tekrar gittiğimde okulda bir şeyler değiştiğinin farkındaydım. Herkesin hal ve hareketleri biraz enteresandı. Sınıfa girdim, yaa olm neredeydin muhabbetleri eşliğinde derse başladık. Ders sırasında Gürhandan geçen hafta Kadirlerin tayfa komşu okuldakilerle kanlı bıçaklı kavgaya girdiklerini öğrendim. Ortalık fena karışmış. Yunus polisler geldiğinde bile ayrılmamışlar. Bazıları gözaltına alınmış. işin kötüsü Kadirin yaverlerinden birisinin kolu kopmuş. Kol muhabbetine kadar her şey olağandı ama kolunun kopması pek inandırıcı gelmedi. Her şeyi beklemek lazık, gerçek bile olabilirdi. Tenefüslerde mal mal dolanıyorum orada burada. Sigara içeyim diye tuvalete gittim çatıya çıkmaya üşenip. Gittiğimde Kadir içeride volta atarak sigara içip yaverleri kenara dizilmiş onu izliyorlardı. Tuvaleti karargaha çevirmişler resmen karşımda hitler vardı. Birazdan yahudili sabun yapıp ikram edecekler gibiydi. tak ve izmarit içinde bi karargah.

Kadir beni gördüğünde hafif bi tebessüm edip aleykümselam dedi. Tekrar kafa selamı çaktım sigaramı yaktım. Olaylarla pek alakam yok diye muhattap olmayı da planlamıyorum. Benle konuşmaya başladı olaylardan haberin var mı dedi. Yok ne olayı 1 haftadır yokum ben diye bilmemezliğe geldim. Gürhanın anlattıklarını daha komplike ve kahramanlıkla bezenmiş şekilde anlattı. Kol kopma mevzusu yoktu hikayede. "Hee birinin kolu mu ne koptu diyorlardı bu olay o mu?" dedim üzülürmüş gibi yapıp. Yok ya ne kopması, bıçak sıyırdı dedi. He iyi bari.

Olay manita mevzusuymuş. Kadirin yaverlerinden biri komşu okulun kızlarından birine laf atmış. Okulun mafyası(!)nında köpeklik duyguları kabarıp bölgesini yabancı köpeklerden koruma içgüdüsüyle hareket etmiş. Sonraki gün çıkışta ise komşu okulun hıncı dolmamış ve bizim okulu basmış. Basmış dediğim Kadirleri olulun çıkışında kıstırmış. Benim taraftan anlaşılan buydu.