Kabullenemiyordum bir türlü aradan biraz zaman geçti ama ben mahvolmuş vaziyetteydim. Hayatım artık mahvolmuştu. Kardeşimi almıştı hayat adam gibi adam gitmişti bir uykuya dalmıştı bir daha uyanmamak üzere. Cenazesi kalkacağı gün yola koyulduk kafamı yasladım cama gözüm Ümiti arıyordu. Ah be kardeşim keşke şimdi yanımda olsaydın o varkenbeni sırtımız yere gelmezdi. Vardık mezarlığa tabutunun altına girmeye çalıştım kırık ayakla babam koluma girdi taşıamıyordum bile tabutu can dostumumu kaldiramiyordum. Defnedileceği yere geldik imam dualarını okuyordu. Annesini gördüm kadın perișan olmuştu babası yıkılmıştı. Tabut indirildi toprağa güçlü olmalıydım engel olmak istedim adım atmaya çalıştım kardeşime doğru ama bu hiçbirşeyi değiştiremezdi. Toprak atılmaya başladı ortam kalabalıktı şeymada gelmişti hocalar arkadaşlarımiz ümitin akrabaları... Kazmayı aldım adamın elinden küreği sapladım ayağımn acısıyla kaldırdım attim toprağı üstüne düşecek gibi oldum. Annesinin feryadı çıkmaz kulağımdan. işlem bitti bu kadar basitti işte toprak olmak. Ama arkada bırakılanlarin acısı dinmezdi. Buarada başımız sağolsun demeye başladı gelenler annesine babasına ve topluluk azalmıştı şeyma 3 5 arkadasim kaldı babama gitmesini söyledim. O ara polisler geldi Ümitin babasıyla görüştüler sonra zütürdüler babasını benimde ifade vermem gerektiği söylendi bende gelecegimi söyledim. Umitin dayısı annesini aldı ve zütürdu ben mezarının yanına oturdum ve