Telefonu açar açmaz biliyordum neler diyeceğini o yüzden kulaklarımı kapattım. Aralıksız küfür ediyordu, geri döneceksin diyordu, derdin ne eşkiya mı olacaksın başıma gibi cümleler kuruyordu. Yüzüne kapattım. Sıkılmıştım, her şeyden sıkılmıştım; sadece güneşim vardı aklımda.

Attım kafayı uyudum, uyanasım yoktu, hayatımın amacı da uyuyorken hiç yoktu. Kafayı bozduğumu düşünmüyordum, her şey açelya için değer diye düşünüyordum.

Ertesi günlerde 3 gün uzaklaştırma aldım. Her gün okul çıkışı açelyam için geldim okula; onu gördüm, mutlu oldum. Babam günde 4-5 kere arıyordu, annem arıyordu ağlıyordu. Ama mutluydum, açelyamı her gördüğümde mutluydum.

Okula geri döndüğümde her şey güzeldi, güneşim olayı unutmuş, ben de babamın aramalarına alışmıştım. Günlerimiz yine beraber geçiyor, onun o saf melek yüzüne gün geçtikçe daha da aşık oluyordum.

Ben kendimden her şeyi koparıp açelyaya vermeye hazırdım, verdim de. Ama şimdi dönüp düşününce, o problemler gerçekten çok önemsizmiş...