Herkes hakkında hep bi ön yargı içindeydim bunlar sadece hüsnü kuruntudan ibaret de olabilirdi ama insan özellikle ailesi kardeşi sevdikleri yanında olmayınca sırtına dayanabileceği birileri arıyor doğamız da var çünkü bu

Günler geçiyor müslüm le daha samimiydik oda bizim gibi 2. Öğretim di ve hazırlıktı kiminle daha fazla takılırsan daha samimi olunuyordu sistem böyle işledi ilk ay

Yurdumuz çok büyüktü bir kampüs havası vardı hatta, müslüm bizden 100 metre geride ki blokta kalıyordu ama her gün bizimle kalıyordu her gün istisnasız sabahlıyorduk, yurt sınırları içinde bildiğimiz tek şey buydu belkide.

Müslüm iyice bizim odaya yerleşmişti resmi olarak olmasa da ve bu kimseyi aslında rahatsız etmiyordu sanki o bizi biz onu benimsemiştik her olayda her kavgada birbirimizi kardeş gibi kollar olduk bu iyi bir şey di evet

Ama mecburiyetten mi?
Yoksa
Gerçekten öyle mi hissediyorduk