1 ayı bulmuştu artık izmirde ki hayatım aslında çok da çetrefilliydi, yurt hayatı benim açımdan kolay değildi.Çünkü rahat bir adamdım yapamazdım kurallara boyun eğemezdim

Bu süreçte birçok insanla tanıştım gerçekten iyi insanlardı ön yargılarımı kırıp attılar diyebilirim ama yinede güvenemiyordum çocukken oturmuştu belkide bu kafama tasolarımı çaldıklarında

Odaya 4. Eleman Salih gelmişti bi üst dönemdi mühendislik okuyan aslen maraşlı maraşta oturan bir eleman, iyi bir çocuğa benziyordu odaya girdiğinde kapıyı çalması selam vermesi numara istemesi gibi ama gerçekten öylemiydi emanet edilebilir miydi ona sevdiğimiz şeyler orası muamma da kalmıştı benim için

Salih'in yerleştiği gün otçu apo odadan ayrılmıştı bu gerçekten sevindiriciydi ondan bahsetmek yersizdi ve bahsedilecek bir şey yoktu çünkü muhattap olmuyorduk ot kullandığı için değil banyoda kıllı permatiğini unuttuğu için olabilir di x)))

Erdinç le ortak arkadaşımız vardı yurtta üçümüz takılıyorduk ordudan gelmiş müslüm iyi niyetli tanımlayabileceğimiz eli yüzü düzgün kız ortamı yapmak isteyen biriydi

Onu yadırgamıyorum aslında herkes belkide ben dahil istediği buydu ama onun hakkında da sabit fikre sahip değildim

Çünkü bir gün çay içerken yurdun bahçesinde

M- Ya ben insanlara güvenmiyorum kimseyle dost olmam

Tarzında laf söyledi evet herkes böyle düşünceler içinde barındırıyor bende öyle ama bunu açıkca belli etmesi bizi harcayabileceği düşüncesini göz ardı edemezdi

O akşam düşüncelerimi erdinçle de paylaştım yanıtsız kalarak geçiştirdi