Çıkış zili çalmıştı, okuldan çıktım ve durağa doğru ilerliyordum, farkettim ki bahar da arkamdan geliyordu (kızın ismi gerçek beyler ifşa olmayı göze alsam da başka isim uydurmaya yeltenmek istemiyorum). Adımlarımı hızlandırdım ,sanki bana laf atacak gibi hissettim ve hızlıca durağa vardım.ilk gelen otobüse bindim ama otobüs yanlış otobüstü. Evimin tersi yönünde incektim. Otobüsten indikten yarım saat sonra evime varmıştım.Eve gittiğimde çantamı çıkarıp yatağıma uzanmıştım. Sebepsizce tavana bakıyordum, onun gözleri önüme geliyordu. Korkarım ki ben galiba aşık oluyordum.

Bilgisayarı açtığımda korka korka facebook'a giriş yaptım. Baktım ki çevrimiçiydi. 1-2 dakika sonra mesaj attı. Sanki beni bekliyormuş gibi. Mesajda bugün bi yere yetişmen gerekiyordu galiba hızlı hızlı gidiyordun.Ben de ona sempatik bir dille "evet biraz öyleydi. Evden bekliyorlardı."dedim. Bahar ise bana "bende bugün seni kantin kapısında yanıma gelmen için bekledim ancak gelmedin" diyerek laf sokmuştu.Ben bi ekrana 2 dakika bakakaldım. içimde bir sevinç oluştu.Çünkü ailemden başka biri benimle ilgilenmeye başlamıştı. Sonuçta beni yanına bekliyormuş.Bu güzel birşeydi.Ama ben bu güzel şeyi yanına gitmeyerek berbat etmiştim.

Bahara "bi dahaki sefere gelirim" diyerek gülümsedim ve ondan cevap beklemeye başladım. Mesaj geldiğinde "iyi ozaman yarın öğle arasında bahçede yanımda bekliyorum"demişti. Gelen mesajı okuduğumda ekran başında kıpkırmızı olmuştum. imkanı olsa okula gitmeyecektim o derece çekindim. Saatler de ilerledikçe konuşmayı sonlandırıp, yatmıştık.