Ertesi gün okula hazırlanırken daha erken kalkıp, kılık kıyafetime saçıma başıma dikkat etmeye başlamıştım. Içimde farklı bir heyecan vardı, sebepsizce bir mutluluk.

Kızla yüzyüze gelmekten korkuyordum. Azda olsa özgüvensizlik vardı.Bu yüzden okula girip sınıfıma giderken kiz karşıma gelmesin diye dua ettiğim bile olmuştu. Sınıfa acele acele giderdim çünkü utanıyordum.Ama öğle arası sınıfımdan ayrılıp kantine yemek almaya indiğimde kantin kapısında kız duruyordu.Bi an duraksadım, farkettim ki o da beni izliyordu ve göz göze gelmiştik. Utanıp gözlerimi kaçırmıştım. Utanmasam bile yanında arkadaşları vardı bu bile gitmemem için bir sebepti. Sonra kerem bana seslendi ve kantindeki yemek sırasına çağırdı bende mecburen sıraya girdim.

Yemek almak için sırada beklerken arkamda onun olduğunu farkettim. Sanki bilerek arkama sıraya girmişti. Acayip heyecan yaptım. Arkami da dönüp bakmadim ama yemeğimi alıp arkamı döndüğümde yüz yuze geldik.O an bana öyle bir bakışı vardı ki gözlerinin rengini görebilmiştim o derece. Gözleri yemyeşildi, pasparlakti.Ben sadece gülümseyip kerem ile sınıfa doğru gittim. Biliyorum yanlış yapmıştım en azından bir merhabayi hakediyordu.Ama yapamadım. Sınıfa geçtiğimde çıkışa kadar hep onun gözleri bana o sıradaki gibi bakıyordu. Akşam için de telaşlıydım sonuçta merhaba demedim ve bu kendimi ona karşı içine kapanık biri olabileceğimi düşündürebilirdi.