Pazartesi günü sabah 5 de otogarda bekledim onu. Sekerek geldiğini gördüğümde çocuklar gibi sevindim, doyasıya öptüm onu.

Okula geldiğimizde onu yanımdan bir saniye bile ayırmamaya başlamıştım. Bu olaydan sonra onu kaybedersem ne olacağını daha iyi anladığımdan iyice üzerine titremeye başlamıştım.

Benim duygularımın aynısını açelyam da yaşıyordu. Basketbol oynarken başıma bir şey gelmesinden endişelendiğini söylediğinde turnuva maçlarına iki hafta kala tüm takımı umursamayıp takımdan çıktım. Açelya için ölebilirdim, sadece bir gülüşü bile geriye kalan her şeyden önemsizdi, her şeyden.

Günler günleri kovaladı. Her şey güzel gidiyordu, ekgib hiçbir şeyimiz yoktu.

Yarıyıl tatili yaklaşıyordu. Okul çıkışı törenden sonra açelya yorgundu. Odaya çıkıp uyumasını istediğimi söyledi. Esneyerek cevap verdi bana, esnemesinden öptüm. Odaya çıktıktan sonra sigara içip yurda geçtim ve eşyalarımı topladım. Güneşimi aradım, uykudan uyanmış bir şekilde "efendim" dedi. "Pijamanı, diş fırçanı al ve aşağıya gel; sana bir sürprizim var" dedim. Heyecanlanlı bir şekilde telefonu kapattı ve 15 dakika sonra kucağımdaydı. "Neymiş sürpriz" dedi muzırca gülümseyerek. "Sensin sürpriz" dedim ve kızarmış burnundan öptüm. Ardından çağırdığım taksiye doğru yürümeye başladık..