Zaman geçiyor ben Büşraya daha yakın davranmaya başlıyordum. Güneşin de hastalığı yakın zamanda geçmiş klagib olarak okula beraber gitme faslı başlamıştı. Ilk ay geride kalmıştı. Güneşden bulduğum vakiti Büşra ile geçiriyordum. Tabi bizim odadan Ali ve Arifi aksatmadan onlarla her akşam sigara eşliğinde sohbet eder batak piştirik falan oynardık hakikatli adamlardı kanım baya ısınmıştı. Bir akşam yine sigaraları yakmış sohbet ederken Alinin keyfinin olmadığını farkettim
B: Hayırdır kardeşim keyfin yok gibi?
A1: Boşver kanka iyiyim. Falan dese de benden kaçmaz derdi olduğunu anlayıp ısrar edince.
A1: Bizim bölümden Fatma diye bi kız Ali beni sıkıştırıyor diye tanıdıklarına söylemiş çıkışta sıkıştırdı beni 4 kişi falan diye anlattı.

Ben Aliyi az buz tanırdım gayet beyfendi ve düzgündü hani Arif dese ulan yapmışındır bişey derdim ama Alinin yapmayacağını biliyordum.

B: Hemen o elemanların adını cismini nerden bulacağımızı söyle. Diye atladım fakat ne bi çevrem vardı ne de ahım şahım dövüş yeteneğim.
A2: Aynen lan kimmiş bizim kardeşimize yamuk yapan. Diye atlayınca belki Arifta iş vardır deyip gaza geldim.

Aliye biraz ısrar ardından gittik çocukların yurtlarına özel yurtta kalıyormuş. Ali çocuğu arayıp aşağı indirecekti biz saklanacaz biraz konuştuklarında biz girecektik.

Ali aradı çocuğu in ulan aşağı diye. 10 dakka geçti geçmedi çocuk yanında 6 7 kişi indi ulan dedik aha sıçtık. Biraz konuştular baktık Aliyi itip kakmaya başladılar Ali kafayı gömdü bu bine. Adı da Kenanmış serefsizin. Neyse dedik olay sarpa sarıyor napacaz baktım Arif dingosu çıkmış koşuyor olaya doğru ulan dedim Eco bileğine kuvvet aslanım ben de koştum. O akşam yaklaşık 1 saat boyunca evire çevire dövdüler bizi sonunda yurt sahibi polisi aramış polis geldi de ayırdı bizi. Daha doğrusu üstümüzden adamları aldı. Bizi hastaneye bunları da karakola doğru zütürüyorlardı en son.