Günlerim sadece Güneş ve odadakilerle konuşmakla geçiyordu. Yaşadığım onca şeyden sonra yabancı insanlara karşı soğuk davranmaya ve sanki bana acır gibi baktıklarını hissediyordum. Aliyle Arif anlattıklarımı başkalarına mı anlattı lan acaba diye düşünüyor fakat o konuyu açmak istemediğim için ve utancımdan soramıyordum.

Günler geçti bir gün yine güneşle sahilde tak başımıza dolaşırken numarasını almadığımı hatırladım almaya da unatıyordum yanlış anlar benden uzaklaşır ve yalnız kalırım diye. Aslında korkuydu bu. Dolaştık uzandık sohbet muhabbet derken kalkarken akşam nolacaksa olsun artık diye numaranı verir misin Güneş? Diye sordum reddedemesi için de plan yapıp telefonun şifresini açıp ona uzatmıştım.

G: Ahahaha ben de hiç sormayacaksın sanmistim eco deyip numarasını kaydetti ve onu her zamanki gibi ilk gördüğüm sahilin orda bıraktım. Yerlisi olduğu için şehrin yabancılarla gözükmek istememesini normal karşılıyordum. Onu bıraktım ve yurdun yolunu tuttum ama içimde öyle bir mutluluk var ki anlatamam Tuğbadan sonra yine aşkı tadabilcek miydim acaba diye düşünürken bizim odaya vardım.

Odaya çıkıp Arif ve Aliye artislik atmaya başladım bizim sınıfta böyle böyle Güneş diye bi kız var takılıyorduk numarasını aldım bugün diye anlattım.

Helal olsun kardeşim biz de görebilecek miyiz yengeyi falan faslından sonra Güneşin utanacağını ve benim rahat edemeyeceğimi bildiğim için bakarız bakarız diye geçiştirdim ve yastığa kafamı koyup uyuyakalmışım.