eve girip girmemek arasında büyük tereddüt yaşadım. polis bildiğin polis arabsı bizim evin önünde duruyordu, ama ortalıkta polis yoktu, eve girmişti heralde. züte geldiğimi anladım, yaraklara bastığımı anladım. ne olacaksa olsun dedim, eve girdim. iki takım elbiseli adam evdeydi. babam henüz mesai saati olmasına rağmen çıkıp gelmişti. annem girer girmez:
-neden telefonunun kapalı, nerdesin sen?
ben: anne okuldan çıktım, telefonum kapalı değil ( dedim ama kapalıymış, şarjı bitmiş tolgayı o kadar çok aradım, o kadar çok mesaj attım ki)
babam: bu beyler seni soruyorlar
uzun boylu polis: sakin bi yerde konuşabilir miyiz halil? dedi kafamı salladım ama altıma işeyecem az kaldı. bunlar beni aldı evin aşağısına indik geçtik polis arabalarının yanına, yanımıza kimseyi yaklaştırmadı diğeri:
uzun boylu polis: tolga nerde?
ben: abi vallahi de billahi de bilmiyorum ( itiraf edeyim eğer bilseydim söylerdim korkudan altıma sıçıyordum ayrıca eve döndüğümde de annem babam zaten ağzıma sıçacaktı)
polis: yalan söyleme bak
ben: abi vallahi billahi bilmiyorum
polis: pekala yardımcı olmayacaksın sen. ahmet git şunun bilgisayarını sök gel, beyfendi oğlunuzu merkeze alıyoruz, ifadesini alıp bırakacağız

dedi ve kafamdan aşağı kaynar sular döküldü. inanamıyordum, bütün ailem hatta sülalem ağzıma sıçacaktı, tolganın ailesi kimbilir ne yapıyordu, daha bir kaç gün önce annesiyle görüşmüştüm. ne yapıyordu kadıncağız ben ne yapacaktım. gide gide en son emniyet müdürlüğüne geldik, coğrafyacı, bi tane komiser ve beni getiren iki polis bi odada oturuyorduk.