O zamanlar daha aşk , sevdiği kızın peşinden koşma gibi kavramlar oluşmamıştı bende. Aliyle görünce eh yapcak bir şey yok demiştim. Napalım yani çıktıysa çıktı. Keşke hep böyle düşünebilseydim dedim lan keşke.Ama nerdee. Okulun kapanmasına yakın bunları yanyana gördüm. Kıza önceden öküz gibi yürüdüğüm için bi utanma duygusu kaplamıştı içimi yüzlerine bakamadan diğer tarafa yöneldim. sanki neden utandıysam.Çocukluk işte.Tam diğer tarafa yöneldiğim anda Ali bana seslendi.Bu Ali çam yarması gibi bir şey amk. Beni yerden yere vurur kolumu kıpırdatamam.Öyle bi şekil. Duymamazlığa vurdum. Yine seslendi. Niye susmuyordu lan bu çocuk. Arkama bakmaya korkuyordum.