Akıp giden zamanın ortasında bile,
Umursuzca döne , döne dans ediyorum.
Kalbimi göremiyorum bile,
Göğsümden çekip gitse de, umursamam.
Hareket etmesem bile,
Zaman çatlakların üstünde uçmaya devam ediyorum.
Etrafımda olan biteni hiç umursamıyorum,
Ben benim ve bu kadar.
Rüya mı görüyorum? Hiçliği mi görüyorum?
Onlarla konuştuysam bile sözlerim hiçbişey ifade etmiyor.
Keder beni sadece yoruyor,
Ve günlerimi bir şey hissetmeden yaşamayı tercih ederim.
Eğer kendi kendime hareket edip, herşeyi değiştirebilcek olsaydım,
Yine ve yine tekrar her şeyi siyaha döndürürdüm.
Böyle birisi için gelecek var mı?
Ben bu dünyaya mı aidim?
Kalbim mi sızlıyor şimdi? Yasa mı boğuldum şimdi?
Kendim hakkında hiçbirşey bilmiyorum.
Sadece yürümek bile yoruyor beni.
Bu durumdayken başkasını nasıl düşünebilirim ki?
Kalbim yok gerçi, nasıl düşüneceğim?
Benim gibi birisi bile değişirse,
Gerçekten değişecek olsaydım, beyaza dönerdim.
Kalbimi göremiyorum bile.
Öyleyse dönsün herşey siyaha!