Biraz uzun ama okuyan kardeşlerim olacaktır umarım.

Şimdi yüzyıllar öncesi gibi geliyor, ben bir kere aşık olmuştum. ama milletin ağzına sakız ettiği "aşk"lar gibi değil. baya baya görünce heyecandan geberdiğim, saçlarına dokunmak istediğim, uyurken mal mal izlediğim, yemeden içmeden kesildiğim, geceleri uyuyamadığım ve platonikliğinden kendimi alkole verdiğim, şiirler falan yazdığım bir dönemdi.(yazınca çok abartı geldi şimdi)

neyse, bir gece sienbisi-e'de bir filme denk geldim; izledim. sonra msn'in başına geçtim bizimki çevirimiçi. dedim süper filmdi izle. aa hadi ya keşke kaçırmasaydım falan fişmekan dedi.
bana kalsa sabahlara kadar konuşurdum. hep o çıkardı önce. ona atacağım bir şarkı vardı, en uygun zamanı kolluyorum. etkileyeceğim ya. açacak dinleyecek falan etkilenecek konuşacağız. abi tamam dedim şimdi atayım. attım. dosya gönderilmesi tamamlandı. "benim şimdi kaçmam lazım bir ara dinlerim" dedi lan.
aşk öldürmeyip süründürüyor diyorlar ya işte bu örnek o oluyor.

neyse, film diyorduk. gece gitti bu yine. ertesi sabah buluştuk okulda. filmin tekrarı 1'de mı ne başlamış yine. oturmuş 3'e 4'e kadar izlemiş. bir de kitap getirmiş bana. al bak bunu oku seveceksin dedi(adı bana saklı kalsın) ben tabi geceleri gözlerim eriyene kadar okudum o kitabı bitti. seriymiş diğer kitapları falan da aldım bu sırada. ama vermedim kitabı geri.

bir noktada karşılıklı çok saçmaladık o ara. ama nasıl aşığım ben hala. o kadar aşıktım ki saklamaya çalışıyordum. bu saçmaladığımız dönemde etrafın da gazıyla ben de mesafe koydum biraz ki biraz saklayabileyim aşkın boyutunu(bu arada çıkmıyoruz biz hala arkadaşız)

yanlış bir hareketimden sonra terslendi bana. ben de hiç alttan almadım ama diyeceklerimin konuşacaklarımın anlatacaklarımın haddi hesabı yok. içimdeki duygular o kadar büyük ki yaşanmıyor. gidip söyleyemiyorum da çünkü hayır denmiş bir kere.

sonra kitap geldi aklıma. dedim kitabı benden isteyecek elbet ve o kitabı verirken tekrar buluşacağız. konuşacağı, içimden geçenleri söyleyeceğim. sormak istediklerimi, onun hislerini soracağım.
sanırım 1 yıl falan ciddi ciddi bekledim soracağını. kitabı isteyeceğinden emindim.
istemedi. acaba dedim, arasına bir not yazıp da o yokken masasına mı bıraksam. cesaret edemedim.

üzerinden 6 yıl geçti. kitabı koliye koyup başka eve taşırken de aklımdaydı, dolabı açıp elimi uzattığımda görünce de aklımda, kafamı kütüphane'ye çevirip gördüğümde de.

ben o kitabı istese de veremem artık.