7.sınıfım o zamanda kutlu doğum haftasıymış, bizim rehber hocası ufak bir program hazırlamış, işte bizim sınıftaki herkesin eline bir deste gül veriyolar, birde şiir,alt sınıflara inip, şiiri okuyup,her sınıftan 1-2 kişiye gül verip çıkıyorsun. Tabi ben kutlu doğum nedir bilmiyorum. Dedim ben bunu yapmam, bizim sınıfın arka köşesinde kitaplık vardı, gittim onun arkasına saklandım, benimle aynı fikirde olan birkaç kişi daha vardı, onlarda bu işi yapmak istemiyordu, biri daha geldi yanıma,2 oldu, kitaplığı gören geliyor. Artık yeter gelmeyin olm diyoz hala geliyolar,en son dombili bir çocuk vardı benide alın bende geleyim dedi,biz bunu ittiriyoruz,bu zorla girmeye çalışıyor, girdide,bunun ağzı bir kokuyor bir kokuyor yok böyle bir koku.Zil çaldı bizim rehberlikçi sınıfa geldi, hazırmıyız dedi ama 5 kişi yok, zaten kabak gibi belliyiz dolap zıngır zıngır sallanıyor. hoca olm çıkın şurdan diyor, kimse çıkmıyor ama dolap hala sallanıyor, hoca geldi tek tek çıkarttı,şu iş bitsin sizinle sonra görüşücem dedi, elimize gülleri şiirleri verdi hadi bakalım gidiyoruz dedi, beni bir heyecan bastı, zaten moralim bozuk birde hoca fırça çekecek, neyse girdik bir sınıfa tabi ben ne diyeceğimi unuttum, şiir miir hak getire, gözüme kestirdim birini güllerin hepsini verdim ,birde dediğim lafa bak: kutlu doğum günün kutlu olsun,
kızın bana verdiği cevap:ama bugün benim doğum günüm değil
Ben:hayır bugün senin kutlu doğum günün
Kız:heee,bu çiçeklerin hepsi benim mi şimdi
Ben:evet
Kız:ayyy, arkadaşlar bugün benim kutlu doğum günümmüş
Sonra hemen sınıftan çıktım, başka bir sınıfa gircez elimde çiçek yok, madem güller bitti ozaman şiiri okuyayım dedim ,şiir de yok kağıdı bulamadım, herkes bana bakıyor bu mal ne yapacak acaba diye ,tebrikler dedim çıktım dışarı. bu da böyle bir anımdır işte.