Candan Hocam bildiğiniz beni sosyalleştiriyordu. Kurs olmadığı günler tiyatro izlemeye gidiyor bazende karşılıklı okuyup kitap okuyorduk. Geceleri hep birlikte yatıyorduk bana sarılalak güzel hikaylere anlatıyordu. Beyler bunlar çok önemli neden mi kadın beni evlatlık aldığında daha 24 yaşındaydı. 24 lan. Daha gencecik bir pınardı ama zamanını hep bana harcadı bu yüzden kadına o kadar değer veriyorum.

Okullar yavaş yavaş açılıyordu ama geçen seneki benden tek bir eser yoktu. Artık kendime güvenen enerji dolu biri olmuştum. Artık hocam annemdi. Artık her şey çok farklıydı. 2.sınıfta da yine baskete gidiyor geceleri candan hocayla birlikte kitap okuyor yada matematik çalışıyorduk. Bu azimli kadın bildiğiniz beni eğitiyor tüm hayatını bana göre şekillendiriyordu o gencecik yaşında aşka bile vakit harcamıyordu.

Simgeyi ikna etmiştim artık o da bizimle baskete geliyordu. Beyler bir işaret mi bilmiyorum ama karşıma çıkan tüm iyi kadınların hepsi sarışındı tesadüf işte. Bir gün yine Candan hocayla eve gidiyorduk telefonu çaldı arayan benim avukattı. Halam intihar etmişti...

Bana söylediğinde hiçbir tepki vermedim. Hatta bu olay bana ironik bile geldi. Bana evde bin diye hitap eden baran şimdi yetihanede olacaktı. Beyler bilmiyorum ama bu olay bana ne bileyim adaleti çağrıştırıyordu. Yetimin malına göz diktiler. Yetime vurdular şimdi noldu. Oğulları yetim kaldı...
Edit: Bir sigara yakıp geliyorum.