Sıniftaydik napicamızı düşünüyordum en yakin arkadaşlarım Ozi. ismet.hakan ve yunus. Herkez soktaydi camda dışarıda parçalanan insanları izliyorlardı.Ozi sayıklıyordu annem babam diye acaba benim annem babama nolmustu olmuslermiydi yoksa hayattamıydilar aslinda pek umrumda degildi zorunlu olduklari icin bana baktiklarini dusunmusumdur hep.Ozi biraz şokun etkisinden kurtulmuştu ama gerikalanlar hala soktaydilar bana geldi arda napicaz dedi aglamaya başladı bende kendimi tutamadım ağlama başladım.1-2 saat bekledik herkez şokun etkisinden kurtulmaya başlamıştı. Bizim tayfayi kenara çektim napicaz dedim hiçbiri hala olayları kavrayamamisti dedim ki buradan çıkmamız lazım hakan atladı buradan çıkarsak ölurüz diye biraz bağırarak burada da olucez en azından sansimizi deneyelim dedim hepsi bir ağızdan olmaz, hayır gibi şeyler söyledi bağırdım bana inansaydıniz burda olmazdik ben yarin sabah yola cikacam isteyen gelir dedim ve sabahı beklemeye başladım.