Müdür yardımcısına gitmiştik hatırlıyorum. Pos bıyıklı yağlı saçlı bezgin bir herifti. Hocam velimi sormuştu . Fatma Sönmez... Halam. Hocam bana bu kadın kim diye sordu. Halam diyebildim. Halam. Ona hala demeye utanırdım çünkü hala dediğin kişiyle insanın kan bağı olurdu sanki bizde pek yoktu ondan. Ardından sınıfa döndük. Beni Simge diye bir kızın yanına oturttu. Kız sanki etrafına ışık saçıyordu. Hani çocukluk aşkı olur ya benimki de o olacaktı. ilk gün şarkıyla masalla bitmişti.Eve doğru dönüyordum ev zaten gözüktüğü için baran ihtiyacım yoktu. Sonra kapıda eniştemi gördüm baranı bir arabaya bindiriyordu. Araba bana tanıdık gelmişti. Babamın Porsche Boxster'inden başkası değildi...

Babamın Porsche Boxster'ı.Bir binin elinde görsem bile duygulanmıştım. Evet eniştem olacak bin ikametgahımdan yaralanıp babamın mirasını devralmıştı. O yüzden mi bilmem Avukatlara küçük yaşımdan beri hep önyargıyla bakmışımdır. Salak salak yürüyordum babamın arabasına doğru. Sahipsiz ben daha o yaşdan özgüvenimi kaybetmiştim hayatımda bana sahip çıkacak kimsem yoktu. Arabanın yanından geçerken eniştem kornayı çaldı. Lan Alp gel bakayım senle iki turlayalım. Salak salak yürüdüm arabaya. Babamın arabası bu diyebildim. Evet bir ara babanındı dedi. Görmemiş bin bu açgözlülüğü ileride başına çok iş açacaktı...