Hoşgeldin meleğim diyecektim ki cümlemi tamamlamadan ,suratima nazanın attığı tokatı yedim. Noluyor dememe kalmadan Nazan kendini yere bırakıp ağlamaya başladı..Bir yandan ağlıyor bir yandan da bana bağırıyordu..

Sen nasıl bir insansin kimki, kuzenim senin yüzünden hastanede yatıyor!
Sen dediğinden beri ben zaten onunla gorusmedim niye gidip durduk yere hastanelik ettin diye bağırıp çağırıyordu beyler.. Boğazıma bir şey düğümlenmiş konusamiyordum.. Nazanın her cümlesi adeta kalbime saplanan bir bıçak gibiydi..

Bu olaydan sonra bir hafta nazanla hiç konuşmadık.. Okulların açılmasına da çok az kalmıştı..Ne Nazan bana yazıyordu ne de ben nazanın aklını karıştırmamak için ona yazıyordum..Bir hafta evden hiç çıkmadim. Annemin acısı gecmemisken, nazani kaybetmenin acısı ikinci bir acı olmuştu..Bir gün öğleden sonra evde sigara içerken kapı çaldı.. gelen nazandı..

Sadece gidiyorum ben kimki dedi.. Nereye dedim başka bir şehre dedi.. Neden diye sordum.
Burada kalırsam ,bu yaşadıklarımdan sonra kendimi derslere veremem dedi.. Beni seviyor musun dedim sustu arkasını döndü ve gitti beyler..