beyler iyi akşamlar öncelikle şunu soyleyim ben prim için değil bu benim için ve tatile gidemeyen panpalarim için bi moral olsun diye yazıyorum
o zamanlar uniye yeni gectim yazin her zamanki gibi babam sanayiye vermişti ama yinede mutluydum aileme katkida bulunmak bana huzur veriyodu babam oturdugumuz binada kapiciydi annemde bazen evlere temizlige gidiyordu
2 kardeşim daha vardı bize bakmak icin ellerinden geleni yaparlardi sofradan hep doymadan kalkar biz tokuz siz yigin derdiler zaten yemek dedigimde nolcak corbayla beraber bi yemek varsa ziyafetti bizim için çarşı ekmeği geldiginde mutlu olurduk cunku annem hep evde yapardı.

gelelim o okul sabahina Türkiye de 4 bine girmiştim beyler cok calismistim 5.katta oturan murat abi eski kitaplarini getirir onlardan calisirdim cok calistim beyler cok çalıştım çünkü başka şansım yoktu ailemi bu sefil hayattan kurtarmak için baska sansim yoktu beyler.
Elektrik faturası çok gelmesin diye sokak lambasinin altinda ders çalıştığımı çok bilirim.
velhasil ankarada en iyi hukuk fakultelerinden birini kazandim beyler ilk
gun cok heyecanliydim annem ve babam cok erken uyanmislardi onlarda çok heyecanliydilar zaten ben hic uyumamistim. anacagizim evde ne var ne yoksa koymuş sofraya yaptım kahvaltimi kapıya çıktım babam 20 tl koymuştu cebime ne gururla ne ovuncle oğlunu avukat yapmıştı annemin ben kapidan cikarken söylediği içimi yakan hayatım boyunca kulaklarimdan cikmayan o sözleri söyledi
"oğlum tek umudumuz sensin Allah seni bize bir lütuf olarak gönderdi oku oğlum okuda kurtar kardeşlerini bu sefil hayattan" gozumun kapağında duran o gözyaşıni dusurmemek için kendimi zor tutuyordum anamin elini öpüp hiçbir şey demeden çıktım dışarı ağlıyordum hüngür hüngür ağlıyordum annemi hiç böyle görmemistim.
otobüse binip gittim okula...

Beyler bosuna anlatmayim ilgi olursa hemen devam edicem Allah a emanet olun