ANNE ANNE ANNE. Kabuslarımdan hep böyle uyanıyordum. Artık dayanamıyordum suskunluğumu bozup halama annem nerede diye sordum. Anen mi anneni soruyorsun ha ''SENiN ANNEN SENi BiR BAŞINA BIRAKTI ZAVALLI YETiM SENi KiM BiLiR FRANSA'DA KiMiN ALTINA YATMIŞTIR'' . Hayır dedim sessizce annem benim tek varlığım beni bu kaçıklara bırakmaz , bırakamaz. Her gün pencereye bakıp annemi aradım. Dışarıda çocukların annelerinden salçalı ekmek isteyişlerini dinledim. Baran ayısının çocuklara yaptığı zorbalıkları izledim. Babamdan bana son kalan son şeyi kurt kolyesini boynumdan çıkarıp makasıyla bir bir kesmesini izledim. izledim. izledim. Baran benden 2 yaş büyüktü. Eniştemin küçük ve kilolu haliydi. Bu hayatta benden iyi seyirci olamazdı. Dinleyicide. Sofrada halamın annemi kötülemesini dinledim. Eniştemin babamı kötüleyen laflarını dinledim ulan huur çocuğu ulan. Gaddar bin. Günün biri geldi eniştem beni ayağıyla dürTEerek kaldırmıştı kalk lan it dedi üstüme baranın eski kıyafetlerinden attı benle geliceksin tek kelime edersen bi tane koyarım ağzına dedi. Salak salak gittim onunla. Nüfus dairesine. Eniştemin yükselişi. ikametgahımı kendi adresine aldırmıştı. Hiç unutmam oradan çıkarken bin bin gülüyordu. Ben tabii salak ben ne anlayacağım. Daha 7 yaşındayım. Günler geçti halam bir gün elime bir çanta yazılmış çizilimiş yıpranmış bir defter ve baranın eski mavi önlüğünü verdi. Okula gidecektim. Baranla yürüyerek gittik okul eve çok yakındı. Baran bini beni ortada bırakıp kendi sırasına gitmişti. Yine bir başımaydım.1.sınıfta bilirsiniz herkesin velisi çocuğuyla birlikte ilk gün okulda olurdu. Ben bahçede yalnızdım burada ne yapacaktım. Oturdum bir banka ağlamaya başladım. Ağlıyordum yalnızlığıma ağlıyordum. Annesine veya babasına lütfen beni bırakmayın diyen çocuklara bakıp ağlıyordum. Elimdeki yıpranmış çantaya ayağımı sıkan baranın eski ayakkabısına ağlıyordum.