Otobüsten geceye karşı indik. Yol yorgunluğunu az çok bilirsiniz, hele ki otobüs yolculuğundan haz etmiyorsanız daha bir çekilmez hal alıyor. Benim ve anneminde durumu öyle. Bu zamana kadar sayısız yolculuk yapmış olsak bile ikimizde sevmiyoruz. Biz daha çok müstakil yaşamayı seviyoruz herhalde.

Dolmuşa binip eve doğru gidiyoruz. Annemin otobüsteki puslu havası biraz olsun dinmiş görünüyordu. Bu arada Elif aradı. Bu iki gün boyunca da çok sık olmasa da konuşabilmiştik. Beni özlediğini biliyordum, bende fazlasıyla anlamıştım. Annem de farkına varmıştı. Belki eve geldiğimiz için değilde Elife kavuştuğum için daha fazla seviniyordum. Çarşı girişinde dolmuştan indik. Evin olduğu sokağa girerken bizim binanın merdivenlerinde Yasemini oturuyor gördüm.