Sabah olduğunda hem mutluydum hemde huzursuz. Mutlu olmamın sebebi sonunda mustafanın bu denli derdini onun ağzından dinleyecektim ve konuşma bittikten sonra iyi şeyler olmayacağı çok net belli olsada ben riskleri göze almıştım çoktan. Huzursuz olmamın sebebi ise yine ağzımı tutamamış sefaya olan biteni anlatmış ve sefanında benimle gelmek istediğini söyleyip durmasıydı. Sonuçta ben sadece kendim için risk almıştım ama sefanın yanımda olması ne kadar güven teşkil etsede ona bişey olur diye korkuyordum.Bir süre sonra ben bu düşüncelere dalıp gitmişken içeriye aniden abim girdi ve ne kadar ben bugünü düşünerek rahatsız olsamda o iğrenç esprilerinden birini yaparak üstümde extra rahatsızlık sağladı. Abim her ne kadar evli olsada işe gitmesi gereksede sabahlara bizim yanımıza uğramadan güne başlamazdı. Benim gibi değildi yani o.Ben aile kavrdıbını sadece ablamda gördüğüm için diğerlerini saymazdım. işte bu yüzden bu kadar ablama sahip çıkmak benim için çok önemliydi.