Marmariste iki gün geçirdik ve evin devir işlemlerini yaptık. Bu iki günlük zaman zarfı içinde hiçbir dayımı görmedim. Görsemde tanımıyordum zaten. Sadece küçük teyzemi görme fırsatım oldu. Onunla da yıllar önce görüşmüştüm zaten, hatırladığım kadarıyla gizliden gizliye gelmişti bizi görmeye. Ablam sadece onunla konuşuyordu o da kırk yılda bir derler ya hani, öyle.

Teyzemin de yardımlarıyla işimizi bitirdikten sonra evimize geri dönüyorduk. Otobüse bindikten hemen sonra annemi başını cama yaslamış düşünüyor gördüm. Kederi başından aşkındı yine. Ne olduğu anlamasam bile teselli eder gibi omuzunu sıktım. Annem bana döndü, başını omuzuma yasladı.

- iyi misin anne?
+ iyiyim oğlum. ama ne olacak böyle merak ediyorum. Güzel bir hayatın olmadı. Bir yandan babasızlık, diğer yandan...
- Anne ne diyorsun allah askına? Sen varsın en başta, sen varken hayatın daha ne kadar güzel olmasını bekleyebilirim? Sen bana böyle güzel gözlerle bakıyorken dünyalık başka hangi güzelliği isteyebilirim?
+ Elifi mesela? Ya da Yasemini.

Güldük ikimizde.