/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    0
    Sene 2011 kış sanırım kasım-aralık arasındaydı 2 dersten büte kalmıştım anasını satayım veremezsem dersleri okul uzayacaktı, bende kurban bayrdıbını feda edip yurtta ders çalışmaya karar verdim, neyse annemleri aradım söyledim falan, tamam dedi sen bilirsin (normalde gelmem için çok ısrar ederdi ama bu defa her nedense böyle geçiştirdi) neyse gel zaman git zaman arefe günü geldi la bakıyorum arayan yok soran yok, günde 4 kere arayan annem 2 gündür ne arıyor ne soruyor, ben arıyorum aradığımda hep meşgul falan işkillenmeye başladım eve gitmeyi falan düşünüyorum, aynı zamanda yurtta 2 kişi kalıyoruz benim durumumda olan bir arkadaş daha var ona durumu anlattım bekle biraz daha zaten şimdi boş otobüs bulamazsın olmadı bayramın ikinci günü falan gidersin. Neyse mantıklı geldi bekledim. Arefe gecesi uyurken bir anda nefesimin kesildiğini hissettim, karnımda bir ağırlık vardı, biraz bekledim korkudan gözlerimi açamıyordum sanki bir şey beni izliyorda ben çaktırmak istemiyordum bir anda ranza aşağı doğru çökmeye başladı, üzerimdeki ağırlık artmıştı, gözümü bir açtım ranzanın karşısında uzun bir silüet bana bakıyordu ama hareket falan etmiyordu.

    Talep olursa devamı gelecek.
    ···
   tümünü göster