Kanlarından arınmış damarlarımın hep ağır makamlı bir sâlâ sesi doldururdu benim..
Bu hayatta bir ölüm vefalıydı benim için bi o terketmedi beni hep yanımda oldu. Kimi sevdiysem öldü çoğu içimde bi o kadarı da dışarda. Tabutlara omuz vermekten yorulmaya başladım . Kimi sevdiysem bir başıma bırakıp gitti . ben artık birilerini sevmekten değer vermekten korkuyorum . Çünkü hep ölüm denen bir engel girdi aramıza ve ben bi daha onları göremedim . allahım bu ne acı bir imtihan böyle . ama anlıyorum artık bu benim cezam hem de en müebbetinden ezelden ve ebetten. Bu dünyada bana biçilmiş sonsuz bir acıdır ; ölüm .