Artık zaman her zamankinden zor geçiyordu. Daha doğrusu geçmiyordu.
Odamda çalışma masasının sandalyesinde oturup boş boş bir yere odaklanmış düşünüyordum... Sanki derinlerde birisi ile konuşuyordum.

Her gece kabuslar görüyordum.

Eda ile en güzel anımızı geçirdiğimiz o falezlerin , papatyaların bulunduğu uçurumun yanındaydık. Eda beyaz elbisesi ile uçurumdan aşağıya bakıyor sonra bana bakıyor , "Seni çok seviyorum.." diyor Bende "Sakın yapmaaaaaa!!!" diyerek bağırıyorum ve Eda uçurumdan denize atlıyor. Bende koşa koşa arkasından atlıyorum.

Tam suya düşerken kan ter içinde uyanıp "Edaaaaaa!!!" diye bağırarak uyanıyordum...