Eda ile ilk defa ayrı kalacaktık.. Ama bu duruma alışmamız gerekiyordu uzun bir süre bu şekilde yaşamak zorunda kalacaktık..

Benim akademi yıllarım başladı.. Polislik mesleğini seviyordum... Bu mesleği severek yapacağımdan emindim...

Eda da istanbul a Gitti.. Okulu başladı.. istanbul da 1 hafta istanbul daki halasının yanında kaldı. Yurt çıkmamıştı. Yurt bulduktan sonra yurda yerleşti.

ilk zamanlar ayrı kalma durumuna alışamamıştık ama belli bir süre sonra bu duruma alışmıştık.. içimizdeki Özlem duygusu sevgimizi dinç tutuyordu..

...

Günler ilerlemişti.. Yaklaşık 2 buçuk aydır görüşemiyorduk.. Bu ayrılık , benim hafta sonu iznimde Eda nın istanbul'dan Ankara ya uçakla gelmesi ile bitecekti...

Eda'yı hava alanında bekliyordum... Onu çok özlemiştim.. içimde çok değişik duygular vardı.. Büyük özlem bitecekti..

Eda karşımda ve bana doğru geliyordu.. Uzun dalgalı saçları... doğal güzelliği ve kocaman kahverengi gözleri ile bana doğru geliyordu.. Onu görür görmez ona doğru yarı koşar bir vaziyette Ona doğru gidiyordum...
Ve belinden kavrayıp ona sarıldım... Eda da benim boynuma sarıldı.. O an kaburgalarımız kırılırcasına sarıldık.. Eda ağlayarak "Aşkım seni çok özlemiştim.." dedi. Ben "bende bir tanem " dedim..

Uzun bir süreden sonra ilk buluşmamızdı.. Çok güzeldi herşey... Hayatındaki en güzel anlardan birisiydi... Onu çok seviyorum...