Eda ile bahçede bir banka oturduk... Konuşmaya başladık..
Ben "Okuldan sonra bana biraz vaktini ayırabilirmisin?" dedim
Eda "Tabiki , bir sorun yok demi.." dedi
Ben gülerek "Yok hayır.." dedim..

Sonra normal muhabbet etmeye devam ettik..

Sanırım Eda da durumun farkındaydı.. Beni rahatlatmaya çalışıyordu ve heyecanımı alacak şekilde samimi konuşuyordu...

Dersler bitti ... Eda ile okuldan çıktık...
Yolda yürürken Eda gözlerimin içine bakarak ve gülümseyerek "Nereye gidiyoruz " dedi .
Ben "Az kaldı birazdan orada oluruz " dedim
Eda "Peki.." dedi..

4-5 dk sonra bizim okula çok uzak olmayan, büyük çınar ağaçlarının olduğu , yarı park , yarı mesire alanı gibi bir yere geldik...

Büyük bir çınar ağacının altına geçtik...
Edanın ellerinden tuttum .. Onun o kocaman kahverengi gözlerine bakıp

"Ben hayatımda ilk defa böyle bir duyguya kapıldım. Seni tanıdığım ilk günden beri sana karşı olan duygularım derinlere işledi... O duygu o kadar çok büyüktü ki artık taşıyamaz hale geldim.. Belli bir süre sonra artık seni her anımda yanımda ister hale geldim... Nasıl desem , senin o kocaman kahverengi gözlerine baktığım zaman , ben dünyanın en mutlu insanı oluyorum...

Ben SENi SEViYORUM , Hayatımın her anında yanımda olur musun ? " dedim..

Eda ben sözlerimi söylerken sürekli gözleri ışıldıyor ve gülümsüyordu... Sözlerim bittikten sonra bir anda kaburgalarımız kırılırcasına sarıldık ve bana "Bende seni seviyorum , Hayatımdan hiç çıkma olur mu." dedi...