Karanlıktan çok korkardım panpalar. Bi akşam evde kimse yok. Sıkıldım ve dışarı parka oturmaya gittim. Sevdiğim kıza mesaj attım. Napıyosun falan. Ve şunu söyledi, ben devam edemiyorum , hala eski sevgilimi seviyorum , nişanlısından ayrılmış benim için. Bi anda buz kestim. Noluyo ya dedim içimden. Ne diyosun sen dedim. Kusura bakma artık yapamıyorum , onsuz yaşamıyorum dedi , özür diledi ve beni engelledi. Afallamış bir şekilde eve döndüm. Işıkları kapattım , içeri zifiri karanlık. Açtım şarkımı 1 saat ağladım. Şunu sordum kendime , neden hep ben neden...