O başı okşanan çocuktum hep,
Nasıl kendini sevdirebilirim diye düşünen çocuktum,
Hayata masum bakardım insanları güvenilebilir bi varlık sanardım.

1994 Ankara Dikmende soğuk bir kış günü doğdum ben sobalı 2+1 evimiz vardı.

Annem öğretmen babam ise bi ilaç sirketinde çalışıyordu

3 çocuklu ailenin ortanca çocuğuydum benden 5 yaş büyük bir ablam 3 yaş küçük bi erkek kardeşim vardı.

Herşey 2005 senesinde henüz daha 11 yaşında iken annemin o öğretmen disiplini anlayışı ile işe vermesi ile başladı.

Kişilik yapım itibari ile hiç şikayet etmedim yada şikayet etmeye hakkım yoktu onlar bana bu hakkı tanımadılar.

Babam bi kahvenin yanına çırak olarak verdi ama asıl yaptığım olay mahallenin ayak işlerini yapmaktı
-Malları taşı
-Çöpleri topla çöp kutusuna at
-Dükkanlara çay dağıt
Ne kadar taktan iş varsa yaptırdılar.

Eskiden hep gülen espiri yapan kişiliğimde bu olay zincirinden sonra kayboldu fazla gülmeyen çok konuşmayan bi karaktere dönmüştüm.

Zaten orda başladı mutsuz yüz hikayesi...