Otogara geldik..

Ben bagajdan valizi çıkarttım. Ben valizi çıkarttıktan sonra babam arabayı park etmek için yer arıyordu.. Kapının önünde Eda ve ben babamı bekliyorduk.. Eda bu sırada bana sarıldı.. Ve ağlamaya başladı "Aşkım çok özleyeceğim seni.." dedi.. Bu sözleri beni etkilemişti.. "Bir tanem güçlü olmamız lazım.. Ne olur böyle yapma.." dedim.
Biraz olsun rahatladı.. Bu arada babam da geldi..

Peronlara doğru yürümeye başladık... Eda bana sımsıkı sarılıyordu.. Babamın yanında biraz utanıyordum ama yapacak bir şey yok..

17 Nolu peronun önüne geldik.. Bu sırada Eda bana sıkı sıkı sarılıyordu...

Babam da biraz kötü olmuştu.. Babam bizi yalnız bırakmak için "Çocuklar ben su almaya gidiyorum istediğiniz birşey var mı " dedi
Bizde canımızın birşey istemediğini söyledik...

Eda ya sarıldım.. Göz göze bakıyorduk.. O kocaman kahverengi gözlerinden yaşlar akıyordu.. Elim ile yaşları siliyordum "Aşkım ağlama lütfen .. " dedim başını göğsüme getirdi..

Sonra babam geldi... Biraz bekledikten sonra Ankara Otobüsü perona yanaştı.. Artık ayrılık vakti gelmişti.. ilk önce babamla sarıldık.. Babam "Oğlum birşeye ihtiyacın olur olmaz hemen ulaş , kendine orada dikkat et... Bizi aramayı unutma.." dedi
Ben "Tamam babacığım sizde dikkat edin .. Aklım burada kalmasın " dedim..

Sonra eda ya sarıldım.. "Aşkım beni merak etme ..Kendini üzmemeye çalış .. Sen üzüldükçe bende üzülüyorum.." dedim
Eda "Tamam aşkım, orada kendine iyi bak olurmu, Seni Çok Seviyorum" dedi ve sımsıkı sarıldık...

Sonra otobüse bindim.. Ve yolculuk başladı..