Sabah oldu , gözlerimi aysel'in yakınmasıyla açtım .

"Oğuzhaaan , ne ağır uykun varmış be , oğuzhaaan , az kaldı su dökücem bak "

"Ne , ne oldu ya ?"
Kahvaltıyı yatagima getirmiş yatağın ucunda beni uyandırmaya çalışıyordu.
Oyle görünce onu ;

"Ne ara bu kadar ilerledik biz ya ?"

"Sadece kibarlık yapayım dedim "

Ulan gene yüzü düştü , bir sey denmeye gelmiyor ,

"Tamam bir şey demedim , tesekkur ederim kahvaltı için " ulan ne ara alttan alır oldun olm sen , cok değiştin oguzhan cook

"Rica ederim afiyet olsun"

"Eee sen yemiycek misin?"

"Yok hayır , aç değilim "

Çatalı falan bıraktım
"bende yemem o zaman " bak bak bak hareketlere , blöflere bak , ulan sen beni yersin hayv.. neyse

"Ya gerçekten aç değilim"
"Yicen mi kaldırayım mı?"
"Off , tamam peki " he şöylee... odun yrtine koyucak bizi yelloza bak "

Neyse beyler kahvaltıyı yaptık üniversiteye geçtik , ben hiçbir dersi dinleniyorum tabi , aklımda onlarca soru var , dert var . Ulan ben dertten kaçtıkça o geliyor beni buluyor , hey allahım .

"Ne olucak lan bu kızın hali , nerde kalicak , napıcak, ben nasıl yardım edebilirim " falan dusunceler bitirecek beni .

Aysel : " ne dusunuyorsun kara kara ?"

"Hiic , her zaman ki ben işte bilirsin"

"(gülümseyerek ) bilmez miyim

Çıkış vaktinde , Aysel e az bekle geliyorum dedim , Enes ve Alicanı kampüsün önüne çağırdim geldiler olayı anlattım . Dinlediler , teklifler sunmaya başladılar tek tek ;