hayaller hayatlar

insan hayalleriyle mi yaşar yoksa yaşadıkça hayal kurmaya mı başlar? Bu soruyu düşünür oldum ben son bir kaç yıldır.
Bazı insanlar hayal kurmanın boş iş olduğuna değinir. Oysa insan hayal kurmadan nasıl geleceğine umut ile bakabilir ki? Hayallerimiz değil midir bizi biz yapıp hayatımızı devam etmemize yardım eden? Evet herkesin hayali kendine güzeldir kendine eğlenceli dir. Peki sizin kimseye söyleyemediğiniz bir hayaliniz var mı?
Benim aslında kimseye söyleyemediğimbir hayalim var. Tabii ki aman çok zengin olayım para içinde yüzeyim altın kaplamalı eşyalarda oturayım gibi bir düşüncelerim yok. Çünkü orta halli bir insanda olsam bazen bunun daha alt safhasına dahi düşsem mutluluğun parayla gelmeyeceği kanısındayım. Tabii ki paranın açtığı çok yollar var. Ama televizyonlarda da çok zengin insanların sürekli kötü hayat hikayelerine şahit olmuyor muyuz? Ben daha çok maneviyata düşkünüm. Ama nasıl paraya düşkün değilsem paradan beklentilerimi de maneviyata yükledim yani manevi şeyleri bir o kadar çok düşkünüm.
Hayata her zaman gerçekçi bakmaya çalışıp hayal kırıklılığı uğramama konusunda uğraştım. Şu anlık her şey yolunda gibi. Yani kendim için planladıklarımı şuan teker teker yapma aşamasındayım. Okulum bitmedi hala son sınıfım Gazetecilik Bölümü okuyorum bu bölümden bir şey olamayacağımı anladım ve kendimi reklamcılığa adadım ve yaz tatilimi bir şirkete girme konusunda kendime söz verdim. Zaten küçüklükten beri metin yazarlığı hayalimdi. O da Romantik Komedi filminden kaynaklı işledi beynime  Çabalarım sonucu bir yere kapağı attım. Sıfırdan metin yazarlığı konusunda eğitiyorum kendimi ve tabiikide eğitiliyorum. Henüz 1 ay oldu işe gireli ama ben bu zamana kadar reklam hayatında hayalini kurduğum metin yazarlığını aslında istemediğimi anladım. Hiç hayalimdeki gibi değil ortam . Abi bütün gün oturmaktan afedersiniz bir yerlerim düzleşti. Henüz bu konuda yapacak bir şeyim olmadığı için devam ediyorum. Zaten öğrencisin daha ne istiyosun otur oturduğun yerde diyenler olabiliyor tabi. Bu yüzden okulu bitirene kadar belli bir miktarda para biriktirip hayallerime bir adım daha atmakla kendimi deneyeceğim. Belki olur belki olmaz deneyip görmek insanın ufkunu daha çok genişletir sonuçta.
Hayatımın mesleği sanıp girdim bu işe ama bütün gün facebookta birilerini stalk yapıp tüm videoları izleyip müzik dinleyip iki-üç de yazı yazmakla geçiyor günlerim. Zaten henüz öğrenme aşamasında olduğum için bana pek de iş verilmiyor. Ben de yaratıcılığımı geliştirecek bir şeyler yapmakla uğraşıyorum. Ama daha 1 ay olmasına rağmen 2.5 kilo almış bulunmaktayım. Yani oturmak bana yaramıyor arkadaş. Masa başı iş ne bileyim beni depresyona falan soktu o derece. Hem içsel hem dışsal olarak kavram kargaşası yaşadığım bir dönemdeyim.
Ben eğer bir şeyi çok istiyorsanız bu olana kadar söylememe taraftarıyım. Böyle bir inancım var sanki söylesem olmayacak nazar değecek önüme kazık koyacaklar yolumu kapatacaklar. Tamam abarttım da işte işim olmayacak inancına sahibim. Bu yüzden 1 numaradaki hayalimi henüz söylemiyorum. Umarım olur da söyleme fırsatı bulabilirim. Amin. Eğer bir hayali varsa insanın çok absürt bir şey de olsa denemeli. Hayata bir kere geliyoruz arkadaşlar sürekli kimin ne dediğine odaklanırsak 50 yaşına geldiğimizde dönüp arkamıza baktığımızda tükettiğimiz sadece kendimiz olduğunu görmüş oluruz.