akşam mailime girmemle ecel terleri akıtıyordum. e-posta ve şifresi elimdeydi. hemen giriş yaptım. mesajlarına tıkladığımda sınıftaki her kızla konuşuyor. ve hepsiyle başka bir kızın dedikodusunu yapıyordu. biraz derinlere gittiğimde fotoğraflar da elimdeydi. ergenliğin verdiği hazla o fotoğraflarla işimi gördükten sonra blog açmaya karar verdim.

bir blog açtım. önce konuşmaların ss lerini. ardından mayolu fotoğraflarını bloğumda paylaştım. ardından hesabın şifresini değiştirip bloğun rekldıbını yaptım bir kez daha. hesabımda ki konuşmalar çalınmış arkadaşlar. eğer kim yaptıysa erkek gibi karşıma çıksın şerefsiz diye gönderi paylaştım ve sonuna bloğumun linkini. ne kadar kendime şerefsiz iması da yapsam gerçekçi olmalıydı.

bloğun istatistiklerine girdiğimde 43 tık olduğunu gördüm. gönderiyi paylaşmamın üzerinden 10 dakika geçmesi üzerine. ardından 143'lere kadar çıktı. bunun nedeni konuşmalar değil. fotoğraflar olmalıydı. bu kadar ilgi görmesi ben korkutmuştu. bloğu kapatmalımıydım. bir kod yazdım. çok basitti. ama bilgisayar ile aramda bağ kurduğumu düşünmüştüm. bir kod yazarak onunda söz sahibi olmasını istedim. bir soru vardı.

soru : bloğumu kapatmalı mıyım ?
cevap : Y/N

dediğim gibi kod çok basitti. cevabı N olarak çıktığında. bloğumu kapatmaktan vazgeçtim. bu şu ana kadar yaptığım en büyük şeydi. kendimi gerçek bir hacker gibi hissediyordum. keşke yaptığım her şey bu kadar basit olsaydı.