Elif yine omzumda uyuya kalmıştı, kucaklayıp yatağına zütürdüm. Aklımda hala o mafya bozuntusunun kutusu vardı, kurye de muhtemelen kendi adamıydı, hiçbir kargo şirketi bir silahı postalamaz. Anlaşılan çarpışan zekalarımız olacaktı.
Elif'i bırakırken elimden tutup 'yanımda uyu, lütfen.' diye mırıldandı, belki sayılı görüşlerimdendi onu, kırmadım uzandım yanına. Kollarımla sıkı sıkı sardım, onu kavrayan ellerim yarın soğuk metali kavrayarak bir can alacaktı.
Gece boyunca düşünüp bir plan hazırladım, satrançtaki ilk piyonu oynatmıştı, sıra bendeydi...