'Ben en çok sana bağlandım Orhan, en çok sende kaldım. Gitmeme izin verme olur mu? Beni kendine kabul et olur mu? Ben hep yanında olmak istiyorum, hep seninle.' Elif gözlerini kapatmış, omzuma kafasını koymuş konuşuyordu. Sanki her şey normalmiş gibi, iki sıradan insan gibi hayal kuruyordu benimle. Aynı üniversitede okuyup aynı yerde işe başlayacakmışız, o beni sevgilisi olarak görüyordu, bense hâlâ kararsızdım. ilerdeki çocuklarının babası olarak görüyordu beni, bense bir mezar hayal ediyordum, ismi bulanık. isminin baş harfi ya O ya da E gibiydi.
Harbi, annemide ziyaret etmiyordum uzun zamandır. Özlemiştir beni, şimdi olsa neler yapardı lügatına girmeyeceğim. Yanımda biri var zaten annem, bana bakan, iyi davranan. Yakında geleceğim ziyaretine, ya mezar taşına oğlun olarak, ya da yanına mezardaşın olarak, bir şekilde gelecektim işte...