babamla pek konuşacak konu bulamayız. saatlerce otursak bile bazen tek kelime çıkmaz ağzımızdan. aynı kelimeleri konuşsak da sanki aynı dili konuşmuyor gibiyizdir..

fakat farklı kaygılardan kaynaklansa da babamın biraz önce ağzından çıkan bir cümleye katılmamak mümkün değildi: hayat çok berbat.