Bazen bi' anda herhangi bir yerde aklıma geliyo ve çok değişik hissediyorum içimden yine mi ? diyerek küfür ediyorum. Bazen ise oturup düşünüyorum. Neden böyleyim hayatımın anlamı ne diye . Yaşayıp yok olacağız bir kaç gün ağlayacaklar bize. Bazen akılarına gelicem birilerinin. Gözleri dolacak ya da üzülecekler bazıları ise yaşadığımız güzel ve masum günleri hatırlayıp gülümseyeceki,
daha sonra o da gitti be diyecekler, ne kadar mutluyduk birlikte.

Ama kaybolup gideceğini bilmek koyuyor insana bu yüzden normal ve aptal insanlar gibi yaşayıp yok olmak istemiyorum bu dünyadan. Bir şeylere katkım olsun kişisel gelişmeyeyim toplumsal gelişeyim ve hayallerime ulaşayım diyorum. Ama tam olarak hayatımın amacı ne?
Tipim yok, Param yok, Arkadaşım yok ve en önemlisi uğruna kendimi göz kırpmadan tehlikeye atabileceği ailemden başka kimse yok. Kimsenin seni ciddiye almaması hayallerinin ve söylediklerinin sadece çocukça veya komik olduklarını düşünmesi koyuyo be abi.

insanların yüzlerine gülüp uzaklaştıktan sonra yine düşüncelere dalmak, ya rezil olursam korkusu ve kaygılar işte hayatımızın anlamı da budur diyorum bazen kaygılar, korkular, utançlar mutluluklar ve daha bir çok şey.

Ama inanıyorum bir gün uğruna yaşadığım ve çalıştığım şeyi bulacağım ve ona askerden dönen oğluna sarılan bir anne, bir baba gibi sarılacağım ve bu saçma sapan sebepler uğruna bir çok canın kıyıldığı dünyada galaksideki yıldızlar kadar değil bir güneş kadar en azından kutup yıldızı kadar görülür ve hissedilir bir iyilik ve gelişim bırakacağım.

Neyse daha fazla canınızı sıkmayayım ve basit ve trajikomik hayatıma geri döneyim. Kendinize iyi bakın...