Onu en son gördüğüm yer...

işte burası. Gözlerimin yaşlandığı , içimin acıdığı , hiçbir şey hissetmediğim o an.Keşke o an zaman dursaydı ben yine dayak yemeye razıydım...

Ben yerde zavallı bir şekilde dururken Fırat hemen gelip yardım etti. Ufak bir kargaşadan sonra dağıldı etraf.O gün evden okula söve söve gittim.

Ertesi gün hayatımın en kötü günlerinden birini yaşadım. Esma bir koleje gitmişti.Onu tek görebildiğim yer okuldu fakat orada da göremeyecektim. Kolej bizim olduğumuz yere fazla olmasada uzaktı. Başka bir ilçedeydi kolej.