sadece onu unutamadığımı bilmesini istedim. bunlardan konuştuk başta sonrada darbeyi konuştuk sabaha kadar. ertesi birkaç gün yine öyle. sakinleşince ortalık havadan sudan konuşmaya başladık. ben tekrar olabilirize getirince konuyu hep kaçtı. neyse dünden önceki gün 4 senenin ardından sesini duydum ilk kez. aynı heyecan, aynı titreme bende. gülüşünü özlemişim bana gününü anlattı. bana sordu ben anlattım sonra birşey isteyeceğim senden bana duvar örme araya lütfen, senden sadece bunu istiyorum dedim. oda senin duygularını bilirken araya duvar örmezsem kendimi rahatsız ederim. şu an için birşey hissetmiyorum sana karşı, sadece arkadaş olacağız dedi. ertesi gün işe gidecekmiş. bende kapatalım dedim 15 dakika çok güzel konuştuk. dün gece nasıldı günün pazar gününe hazır mısın (gece 1.33 olmuş dünden bahsediyoruz artık yani) heybeliadaya gidecekmiş. çok heyecanlı falan. saat 10.30 mesajımı gördü cevap vermedi. bugun yazmasını bekledim fotoğraf koymuş. akşama kadar yazmayınca bugün 10.30 da bidaha yazdım 11 de gördü yine cevap vermedi..

Bende ertesi gün kendi haline bırakmaya karar verdim ama bugün yine yazıverdim işte tutamadım kendimi. Halbuki telefonda konuştuk duvar örme bana karşı dedim mırın kırın etti sonra tamam öyle olsun diye kabul etti.. 2 gündür cevap vermiyor mesajlarıma gördüğü halde. Bugün ne yapıyorsun seni anlayamıyorum diye sordum. işteyim sonra konuşuruz dedi saat yine kaç oldu kimseler yok..

Araftayım sevgili dinleyen. Cennetle cehennemin ortasında kaldım. Cennetimi görüyorum, bir çift ela gözü var, sırma saçlar, küçücük eller, ayaklar.. yok gidemiyorum. E canımdan bezdim cehennemi görüyorum, kırdığım kalpler, lanetler, göğsüme vurulan o yumruklar, döktürdüğüm gözyaşları.. tekrar tekrar deniyorum oraya zaten bi daha istesemde hiç el uzatamıyorum..

O bahsedilen boşluktayım, sessizlik insanın beynini yer bitirir ya hani, bi gürültü duymaya razı olursun, yok işte amk yapayalnız kaldım.