'Senden Elif'i bana vermeni istiyorum, karşılığında-' lafımı bitirmeden o konuşmaya başladı 'Karşılığında bana iki kız getireceksin değil mi?' Şaşırmıştım, nasıl tahmin edebildi? 'ilk gelen sen değilsin Orhan, son da olmayacaksın. Senden başka bir şey isteyeceğim, yapabilecek misin?' Aklımda Elif'in eroinden morarmış beyaz teni canlandı, 'Ne yapıyorum?' dedim direkt. Ne yapıyordum ben burda amk? Daha kaç ay önce üniversiteden dönmüştüm, kafayı okumakla bozmuş bir gençken ne ara mafyalarla sidik yarıştırır olmuştum? Bir kaç ayda çok şey değişmişti, Ah ulan Arif...
'Yarın Elif'in adresine bir mektup gelecek, görevin orada yazıyor olacak Orhan, bol şans beyaz atlı prens.' Kız kardeşim gibi gördüğüm Elif'im, kimsezim, kız çocuğum, sevgilim kısaca; her şeyim... Eve gidip Elif'e seslendim, ses gelmeyince hızla odaları dolaşmaya başladım, korkmaya başlamıştım. Elif diye tekrar bağırınca 'BANYODAAYIMM!' diye bağırdı, belki yüreğime el değmemiş ormanlardan akan şelale destek olmasada manavın meyvelerini tasla ısladığı su teselli oldu. O gün Elif'i kucağımda uyuttum, saçlarını okşayarak dizlerimi yastık yaptım. Çok bağlanmıştım, babam bir kez mesaj bile atmamıştı. Espriye vurduğum hayatım o kadar acınası ki... Ertesi gün kapı çaldı, uykumdan uyandıran kapı değil beklediğim paketti.
Kapıyı açıp kuryenin uzattığı formu imzalayıp paketi açtım. içinde bir silah, bir adres vardı ve sakallı yaşlı bir adamın fotoğrafı...