bir zarfın içine bir yaprak koydum. yaprak dıştan içe renk değiştirmişti hoşuma gitti kopardım. dıştan içe solmuş bir yaprak. yeşil sarı kırmızı kahverengi.. bütün renklerimdi o benimi aynı zamanda beni temsil ediyordu. eriyordum ve eritiyordum içten içe herkesi. bunları zarftaki kağıda yazdım. yaptığım kolyenin anldıbınıda yazdım : eğer ben hatalıysam beni affet, sen hatalıysan ben seni affettim. gelmedi tabi. aradığım arkadaşına mesaj attım ve bari şu elimdekileri ona ilet lütfen dedim. arkadaşıyla buluştuk zarfı verdim. boynumdan kolyeyi çıkardım verdim. karşısına çıkmak istedim çok uğraştım hatta. üniversitesine kaçak girdim, ders progrdıbını buldum, görmemem gerekiyormuş göremedim. son bir adım kalmıştı hatta ama ben görmek istemedim o adımı atmadım

geri döndüm böyle kırıcı davrandığı için ben yine dibe vurdum. insan dibe vurmadan yeni bir hayata başlamazmış değerli dinleyen * aradan 1 2 ay geçti bundan 2 3 ay öncesine denk geliyor. 2. sınıfım ünide 4. sınıflardan bir kız arkadaşıma yazmış benimle tanışmak istemiş. çağırdım oturduk konuştuk önce arkadaşlarımla birlikte biraz sonra benim hoşuma gitti. başka bir kafeye geçtik baş başa 6 saat oturmuşuz. yaşadıklarını anlattı bana. çok olgundu dedim ki tamam. bu kız olur. ben yine umutluyum. üniversiteyi başka bir şehirde okuyorum. eve döndüm 1 aylık çıkıyoruz. bahsettiğim can kardeşimle 3 senelik kapı komşusuyuz. aynı ana denk gelir hep eve gelmelerimiz. bir gün onun ailesi benim ailem yemege çıkıyorlar. bizde evdeyiz aylaklık yapıyoruz onla. neyse bizide çağırdılar. real alışveriş merkezinin yakınlarında bir yer dediler. tamam biz oraya gelince ararız dedik. atladık gittik. önce reale girdik dedi annem. girdik dolaşıyoruz. birden aklıma şimşek çaktı. bundan öncekki kız arkadaşım çok çalışkan bir kızdı. boş zamanlarında hani bu sucuk standları olur ya tadımlık. oyle ufak tefek işler yapardı. aklıma geldi sakın burda olmasın diye. 5 dakika geçmeden uzaktan gördüm onu