Eliften ayrıldıktan sonra eve doğru yürürken marketteki kız geldi aklıma. Adını dahi bilmiyorum henüz. Cevap yazmamıştım gerçi o da başka bir şey yazmamıştı. Kendimi alamadığım bir karışıklık beni daha fazla çekiyordu içine. Markete girdim. Ve kız yine yerinde oturuyordu. Herhangi bir şey almayacaktım. Direkt kızın yanına gittim.

- Ne demek istedin?
+ Hüzünlü bakıyorsunuz bayım. O güzel gözlerinizin ardında ne çok acı saklıyorsunuz. Bedeniniz bayım, bedeniniz birkaç ömrü bir arada yaşamış sanki. Elleriniz niye soğuk bayım? Ölümü andırır gibi. Hangi ölüm sizi böyle kederli kılmış olabilir? Kalbinizi dağlamışlar bayım.
- Neden böyle karışık konuşuyorsun?
+ Peki öyleyse. Karışık olmayan bir şekilde konuşayım madem. Yarın hastaneye gitmem gerekiyor da, benimle gelir misin?