Asosyal misiniz?
Ortamlara çağrılmıyorsunuz, kendinizi ortamlardan dışlanmış gibi mi hissediyorsunuz?
Özgüven ekgibliğiniz mi var?
Bildiğiniz, yaptığınız bir şeyi yapmaya çekiniyorsunuz başka bir kişi bilince, yapınca, takdir edilirse zorunuza mı gidiyor?
Sürekli abiniz(ilk çocuklar aile tarafından şımarık olur) küçük kardeşiniz(en küçük çocuklar da aile tarafından şımartılır), komşunun çocuğu ile mi kıyaslanıyorsunuz?
Sevdiğiniz, hoşlandığınız kızla konuşamadınız, o da karşısına çıkan ilk fırsatta kendini başka birinin kollarına attı pişmanlık mı duyuyorsunuz?

ezilen, dışlanan taraf değilsiniz sadece kendinize ait Ego, Süper Ego, iD, özgüven taraflarınız baskın değil

sizlere Osho'nun şu sözlerinden yola çıkarak anlatmaya çalışacağım: "Benim tüm çabam her insan evladının kendisine ait olan ve önüne gelene dağıtmış olduğu öz saygısını geri vermektir."

1. Kendinizi asosyal olduğunuz için suçlamaktan vazgeçin. karakteriniz buysa önce bunu kabullenin, başka birinin çok hareketli olduğu için her yerde bulunduğu için kendini suçladığını gördünüz mü?
-Siz onların kendine ayıracak vaktinin olmadığını görün, sizin kendinize ayıracak saatleriniz, günleriniz... bir ömrünüz var, siz yalnız başınıza asosyal halinizle mutluysanız, mutlusunuzdur, kimseyi memnun etmek için alemlere akıyormuş, ortamların bir numaralı adamıymış ayağı yapmanıza gerek yok

2. Siz o ortamda bulunamadığınız, çağrılmadığınız için bir şey kaybetmemişinizdir sonrasında sizin kulağınıza su kaçırmak için bunları size mi işittiriyorlar? -Ne yaptınız demek yerine ilgisiz durun, Sizi ilgilendirmeyen bir şey olduğunu dedikodusunu dinlemeyeceğini belirtin yorum yapamayacağınız bir konu olduğu için oradan "siz konuşmaya devam edin, ben çekileyim en iyisi" diyerek hızla uzaklaşın

3. Başkasıyla kıyaslanmayı kabullenmeyin, anne babanız falancanın çocuğu şu konuda çok başarılı mı? diyor. siz de onlara: demek anne babası onlara o konuda en iyi imkânları sunmuş, demek onların anne babası çok iyi evlat yetiştirebiliyor. demeyi tercih edin.

4. Aklınıza geleni söylemekten çekinmeyin, patavatsızlıkla suçlanabilirsiniz, keşke söyleseydim diye düşünmektense hiç değilse yapmış sonucuna katlanmak zorunda kalmışınızdır, sonucunda keşke söylemeseydim deseniz de kendi savunmanızı vereceğinizden bir özgüven kazanırsınız, hatalarınızdan ders almayı öğrenirsiniz. Deneme-Yanılma metodu gibi düşünün, eğer ters tepiyorsa bir daha yapmazsınız, doğrusunu öğrenirsiniz.

5. Sevdiğiniz hoşlandığınız biri var, açılmaktan mı korkuyorsunuz ya arkadaşlığını da kaybedersem, ya reddederse diye. Evet reddedilmek özgüven ekgibliği yaratır ama özgüvenini yeni toplamaya başlayan kişilerde, beni beğenmedi demek yerine, denedim olmadı demeyi tercih edin.

kısaca şunları da unutmayın:

1.si yine Osho'dan "Birisinin hatası için kendini cezalandırmak aptalcadır."

2.si bu saydıklarımda ölçüyü iyi tutturun, deneme yanılma metoduyla öğrenin hatalarınızdan ders alın, kendi iç dünyanızla hesaplaşmalarınızı son buldurun, ancak Aşırı Özgüven sahibi olmak sizi itici yapar, aşırı ukalalık, patavatsızlık, kendini beğenmişlik sizin ailenizden bile dışlanmanıza sebep olur, aşırı karşı cinsle haşır neşir olmak sizi yavşak yapar, başka birisi vardır, ağzınızı yüzünüzü giber bırakır. .
kısaca bu dediklerimde aşırıya kaçmak sizin O.Ç. olarak adlandırılmanıza da neden olabilir

edit yanlış anlayan bazı o.ç.ları için: ben burada karakterinize biçim verip yapmacık, taklitçi bir o.ç. olun demiyorum
yine söylüyorum, kendiniz olun ama benliğinizin de farkında olun, biraz ego, ilkel benlik, süper egonuzu kullanıp kişilik sahibi olun. kişiliksiz karakterlere dikkat ederseniz, bir benliği olduğunun farkında değillerdir, yalakalık, yağcılıkla, krallarının arkasına saklanarak ömürlerini geçirirler. zaten siz kendinizin farkında olduğunuzda, kişiliğiniz karakteriniz açığa çıkar.